Psycholog to przede wszystkim ktoś, kto potrafi dobrze słuchać, jednocześnie łącząc wątki, które pojawiają się w trakcie sesji. W tej pracy pomaga też obserwacja wskazówek płynących z ciała, takich jak mimika, gestykulacja, układ i ruch ciała, ruchy oczu, sposób mówienia, pomyłki językowe, co nie zawsze pokrywa się z tym, co mówi pacjent. Ważne jest też strukturyzowanie sesji, żeby umożliwić pacjentowi pracę nad tym, co w danym momencie jest dla niego najważniejsze.
Oprócz tego psycholog powinien mieć też wiedzę z zakresu psychopatologii, dzięki której może rozpoznać zaburzenia nastroju, lękowe, osobowości i pomóc pacjentowi zrozumieć, zaakceptować jego zachowanie lub skierować do dalszej konsultacji psychiatrycznej celem kompleksowej pomocy.
Bardzo ważną częścią pracy psychologa jest motywowanie pacjentów do wykonywania założonych czynności, trzymanie „dyscypliny” w konsekwencji. Praca nad przekonaniami podstawowymi, które bardzo często uniemożliwiają zmiany stanowisk, poglądów. Praca z myślami automatycznymi, poprzez które pacjenci negatywnie myślą o sobie lub o świecie.
Psycholog to też osoba, która towarzyszy w trudnych życiowych sytuacjach takich jak rozstania, utraty partnerów, śmierć najbliższych. Ja nie udzielam rad, a na pytanie o to, co ja zrobiłabym w takiej czy innej sytuacji, odpowiadam – nie wiem. Lubię podpierać się naukowymi badaniami. Zgłębiam swoją wiedzę psychologiczną i terapeutyczną, bo chcę moim pacjentom przekazać jak najnowsze wyniki badań i jak najlepiej zbadane informacje.
Muszę też zaznaczyć, że w gabinecie zarówno u psychologa jak i seksuologa nie ma oceniania. Moi Klienci mogą się czuć bezpiecznie, nie krytykuję ich. Za to częścią mojej pracy jest psychoedukacja, którą staram się przekazywać w sposób dostępny, a czasami dowcipny – bo jestem ekspresyjna, a przymierze terapeutyczne buduje się przede wszystkim na autentyczności.